 | | Historische Vereniging Wieringen |
|
|  | | De historie van Wieringen, een uniek stukje Nederland |
| |
|
|
|
 | | |
|  |
Historische Vereniging Wieringen ging ‘buurten’ op Texel
zondag 15 juni 2014, verslag Menno Smit
Historisch gezien zijn er tussen Texel en Wieringen veel overeenkomsten zoals het keileem, het zeegras, de visserij en de skèpenhouderij. Ook in het Wierings kan je met elke echte Tesselaar een praatje maken. Om de onderlinge banden weer eens aan te halen lag de bestemming van de excursie van de Historische Vereniging Wieringen dit jaar aan de overkant van het Marsdiep.
Vanaf de dijk gezien zo dichtbij, maar door het diepe water ertussen toch ook weer ver weg. Ondanks dat de contouren van Wieringen in de verte zichtbaar zijn bezorgt de overtocht met de boot je meteen een gevoel van echt weg te zijn. Met de eigen bus op de boot kon bij aankomst het programma meteen starten. Eerst naar De Koog voor koffie met gebak. Daar kwam de gids aan boord voor een uitgebreide rondrit over het eiland.
 Texel is net als Wieringen ontstaan in de voorlaatste ijstijd toen het ijs tot onze streken was opgerukt. De Hoge Berg op Texel en de hoogte op Wieringen bij ’t Skrale End zijn beiden in deze periode gevormd. De bult van Texel is met ruim 15 meter net iets hoger dan die op Wieringen. Tot begin 1600 bestond Texel uit twee eilanden: een groot eiland met de Hoge Berg als basis en daarboven een kleiner eiland dat voornamelijk uit duinen bestond. Rond 1625 zijn beide delen door een stuifdijk met elkaar verbonden. Door latere inpolderingen kreeg Texel zijn huidige vorm. Voor ‘historici’ is het altijd leuk om te horen over de achtergrond van gebiedsnamen. Zo kreeg de Eierlandse polder haar naam, omdat in dit voormalige kweldergebied meeuweneieren geraapt werden die op het vasteland in de beschuitfabrieken verwerkt werden. Deze polder is aangelegd door Nicolas de Cock en zo kwam De Cocksdorp dus weer aan zijn naam. Op zich gebeurt dit wel vaker in Nederland. Alleen is het aparte hier dat deze De Cock een Vlaamse ondernemer was die zich dus op het noordelijkste puntje van Noord Holland bezig hield met inpolderingen. De Texelse boeren hadden maar weinig belangstelling om hier te gaan boeren. De meeste boeren in deze polder kwamen uit andere delen van Nederland. Om de herinnering aan hun geboortegrond levend te houden gaven zij hun boerderij de naam van de plaats waar ze vandaan kwamen.
Na de lunch werd in Oudeschild het museum Kaap Skil bezocht. Dit museum opende twee jaar geleden haar deuren en bestaat uit verschillende delen. Er is een gedeelte met opgedoken wrakvondsten, want op de Reede van Texel en omgeving zijn in het verleden heel wat schepen ten onder gegaan. In een andere ruimte worden allerlei spullen getoond die al juttend langs het strand aangetroffen zijn. Een gids uit het museum vertelde mooie verhalen over deze uitgebreide verzameling rariteiten. Vooral de pakjes Hollywood sigaretten riepen bij de Wieringer bezoekers herinneringen op omdat die, nadat ze aangespoeld waren, ook veel op Wieringen verkocht werden. Bij het museum hoort ook een soort mini openlucht museum bestaande uit een molen en verschillende huisjes met daarin interieurs uit verschillende perioden.
Het hoogtepunt is echter te vinden in de kelder van het museum. Hier is een maquette te zien van de Reede van Texel in de bloeiperiode van de VOC toen deze plaats het verzamelpunt was van de vloten die naar Indië gingen. Zeven mensen hebben gedurende vijf jaar aan deze maquette gewerkt en het resultaat is mede dankzij de vertoonde beeld- en geluidseffecten indrukwekkend. Na Kaap Skil werd de thuisreis aanvaard en dankzij de begeleiding en het deskundige telwerk van de begeleiders Agnes van Zoonen en Anja Smit kon het hele historische deelnemersveld net voor het avondeten weer heelhuids en compleet op Wieringen afgezet worden.
|
|
| |
|
|
