Vatrop feest 35 jarig huwelijkstrouw, Piet Bakker en Neeltje Bakker - Kool
door Tiny van Teulingen-Molenaar

Vatrop viert feest ter ere van Piet Bakker en Neeltje Bakker-Kool. “Waar werd oprechter trouw dan tusschen man en vrouw Ter waereld ooit gevonden?”

Ik ben een stadsmensch, ik heb het asfalt in mij en ik deze schoone dicht regels van Vondel – althans wat hun inhoud betreft – genomen voor wat zij zijn.  In deze tijd van materialisme en realisme is het mij vaak voorgekomen dat huwelijkstrouw in de diepste beteekenis van het woord slechts is als een schoone droom, die alleen in vroegere langverleden tijden verwezenlijkt scheen te kunnen worden.

Toen kwam op 11 April, de dag der vòòr-mobilisatie en de genomen voorzorgmaatregelen brachten mij en vele anderen op Wieringen, of om precieser te zijn op Vatrop bij Oosterland, waar wij gehuisvest werden bij Piet Bakker en Neeltje Bakker-Kool.

Wij schrijven op het ogenblik 26 juni 1939. Vele stormen hebben sinds den dag van opkomst over de hoofden van ons, arme soldaten, gewoed. Maar ondanks dat heeft mijn verblijf op Vatrop mij iets geleerd, iets laten zien, wat tot dusver slechts vaag en als in een sprookje in mij heeft voortgeleefd; de ware huwelijkstrouw!

Vandaag zijn Piet en Neeltje 35 getrouwd. 35 lange jaren hebben zij naast elkaar voortgeleefd, lief en leed met elkander gedeeld en tezamen schouder aan schouder weerstand geboden aan de vele stormen die het leven nu eenmaal onvermijdelijk met zich meebrengt.

35 jaar men moet dit niet onderschatten, het is een menschenleeftijd! Deze 35 jaar dwingen onze bewondering af! Het spreekt vanzelf dat deze dag niet onopgemerkt aan ons voorbij mag gaan en ook wij, soldaten, die van Piet en Neeltje alle liefde en zorg gedurende ons verblijf op Vatrop ondervonden hebben willen getuigen van onze oprechte belangstelling. Een interview, een feestje daarna, stelt men mij voor. Natuurlijk een feest! Wat dit betreft is geen meeningsverschil mogelijk.

Maar een interview! Ik heb vele bekendheden de reeks gebruikelijke vragen gesteld waarvan de interviewer van beroemdheden zich pleegt te bedienen , wanneer hij z’n slachtoffers onder het mes neemt; daar waren bv Zara Leander, Robert Taylor, Lilian Harvey, Jooss , de grote sterren van het Nederlandsche tooneel enz. Een interview? Neen, dat was hier niet op zijn plaats. Ik voel meer voor een gezellige “babbel”, in de oude vertrouwde omgeving. En het duurde der halve niet lang of ik zat in de gezellige huiskamer bij “Opa” en “Moeder”, zooals Piet en Neeltje Bakker bij ons, soldaten bekend zijn.  Een warm geurig kopje thee en een Neuriënde radio weten de sfeer om ons heen te verhoogen. Een enkele vraag is genoeg om Opa en Moeder aan de praat te krijgen: “Vertel eens wat van de oude tijd”. Moeder kijkt op van de onafscheidelijke breikous en Opa geeft een stevige haal aan de half-opgerookte sigaar. Ja, 35 jaren geleden dat is al lang geleden. Het was toen allemaal héél anders! Wieringen was toen nog een eiland en het leven was veel eenvoudiger en misschien…………  gelukkiger.

Opa en Moeder kenden elkaar al heel lang, al als kinderen.  Zij woonden dicht bij elkaar. Opa was de zoon van een visscher, Moeder een boerendochter, en zoo kon het gebeuren, dat Opa dagelijks bij het meisje, wat eens zijn vrouw zou worden, de melk kwam halen. Zij gingen samen naar school, gesepareerd natuurlijk want in die dagen was het niet “netjes” dat een jongen en een meisje openlijk met elkaar de straat overgingen . Ondanks dat hebben ze elkaar toch gevonden. Hun liefde was groot en sterk en zoo het gebeuren dat zij op een schoone dag in juni gezamenlijk naar het gemeentehuis in Hippolytushoef toogen en in de echt verbonden werden tot man en vrouw. Het ging er héél eenvoudig toe. Eenvoud is het kenmerk van het ware. Natuurlijk is er flink feest gevierd, maar geen bombarie……, niets van dat alles. En dan zijn er de vele gebeurtenissen van 35 jaar: de ex-kroonprins  die op Wieringen komt, de drooglegging van de Zuiderzee, de stormen gedurende welke Opa op zee zat en waar Moeder angstig op zijn thuiskomst wachtte en helaas laat de ruimte niet toe om over alles uit te wijden.

Deze huwelijksdag die het herdenken zeker waard is, was ook voor ons, soldaten van Vatrop, aanleiding om er een feest van te maken. Opa en moeder zijn voor ons té veel geweest, dan dat wij deze gelegenheid niet dankbaar zouden aangrijpen om blijk te geven van onze erkentelijkheid. De vlag werd uitgehangen, de “ontvangsthal ”feestelijk versierd, dankzij de versieren die de Heer Cor Bosker ons belangeloos ter beschikking stelde, omdat hij met ons voorstel sympathiseerde en met vreugde werden Opa en Moeder aanwezige familieleden en vrienden ingehaald, waarna – na een hartelijke toespraak van de oudste onder ons – Opa en Moeder een prachtige schermerlamp en een vaas met bloemen werden aangeboden. Ontroert dankte Opa en Moeder en ook zij hadden door voor de noodige versnaperingen te zorgen, mede gewerkt om deze avond tot een onvergetelijke te maken.

Wij willen dit artikeltje beëindigen met innige wensch dat Opa en Moeder Bakker nog recht, vele jaren in gezondheid, voorspoed en geluk naast elkaar voort mogen leven in de meest volmaakte harmonie en wij allen, soldaten van Vatrop, hopen bij het volgende huwelijksfeest de echtelieden nogmaals hartelijk de hand te kunnen schudden.